ای عزیز دل زهرا مهدی                           بنده ماییم و تو مولا مهدی

یوسفا آمدنت دیر شده                            به خدا عاشق تو پیر شده     

بر سر راه تو من منتظرم                          تا  بیایی بنشینی به برم

شیعه والله غریب است بیا                       قلب عشّاق تو بشکست بیا

مهدیا عرصه به ما تنگ شده                    دیده در راه تو خونرنگ شده

رشته ی صبر ز هم بگسسته                   گردِ غم بر رخ ما بنشسته

طعنه از بس که شنیدم مُردیم                  همچو گل از غم تو پژمردیم

گاه از هجر تو باید نالید                            گاه از هجر عزیزان شهید

یا که از هجر خمینی نالید                       حال ما بین که به جه می نالید


گفتم ببخش جُرمم، ای  رحمـت  الـهی-شرمنـده تو بـودم،شرمنده ی تو هستم-گفتـا هـزار نوبت،از جـرمِ تو گذشتم-
پرونده ی تو دیدم،چشمانِ خود بِبَستم-یا ابن الحسن فدایت،فـدای غصـه هایت-امّا مشـو، نومیـدم،از خـانه ی امیـدم-
من کِیْ دلِ مُحّبِ،شرمنده را شکستم
امیر کاروانم! کی می آیی!شه صاحب زمانم کی می آیی؟جهان تاریک شد، از ظلم ظلمت؛چراغ آسمانم، کی می آیی؟